sözcük

Mutsuzluğun hüküm sürdüğü bu dünyada kötü olan olaylar değil aslında. Bir şeylerin kötü gittiğine o kadar inanıyoruz ki inandıklarımızı yaşadığımızı fark edemiyoruz. Fark etmek istemiyoruz belki de. Farkındalık, sorumluluktur aynı zamanda. İtina ister, emek ister. Bu emeği verecek gücü bulamıyoruz içimizde. Gücümüzü tüketen, kelimelerimiz; bundan bihaber yaşıyoruz. Düşündüklerimizi söylediğimizi sanıyoruz. Oysa söylediklerimizi düşünüyoruz. Ağzımızdan çıkanları yaşıyoruz. Mutluluğu da mutsuzluğu da kullandığımız sözcüklerle kendimiz seçiyoruz. Sözcüklerin karanlığı hayatın ışığını söndürmeye meyilli. Oysa güzel sözcükler, güneşli günlerin habercisi. Madem bu kadar kısa hayat, aydınlıkta yaşamalı insan güzel sözcükler kullanarak.