tuhaf

İnsan kendini geliştirebilen bir varlık. Kendini ifade edebildikçe geliştiğini hisseden. Bazen ifade etmek istemeyen. Ama ifade etmeden de yapamayan. İfade etmedikçe eksilen. Eksildikçe tamamlanma arzusuyla yanan. Kendini, ifade etmekte bulan bir varlık insan. Sanıldığı kadar kolay mı dile getirmek bir şeyleri? Bilgi çağında bilgiye ulaşmak kadar kolay mı mesela? Tanımlamak zor. Özellikle de güzel olanları tanımlamak. Güzel şeyler duygularımıza hitap ettiği için belki de. Hislerimiz yoğunlaştıkça zorlaşır anlatmak. Bir şeyleri iyi ifade etmek için az hissetmek gerekiyor bu durumda. "Korkuyu tarif et." desem bir süre durursunuz. Beraberinde getirdikleri canlanır aklınızda ilk önce. Tek başına hayal etmekte zorlanırsınız. Ya da "sevgi" denilince aklınıza sevdikleriniz gelir önce. Kahvenin kokusunu sever çoğu kişi. O kokuyu anlat deseler zorlanır anlatmakta. Bir durum, bir kişi hatta bazen bir nesne, olduğu şeyin ötesine ulaşır ona yüklediğimiz anlamla. Anlam yüklememizi sağlayan içimizde uyandırdıklarıdır. İçimizde uyandırdıkları arttıkça anlatmak zorlaşır. Düşünmek gibi değildir hissetmek. Yoğundur, yorucudur. Bir o kadar da gerçektir. Düşüncelerinizde yanılabilirsiniz. Bu ihtimalin farkındalığı bile rahatlatır sizi. Oysa hislerinde yanılmaz insan.Yanılmaktan değil, gerçeği ifade edememekten korkarsınız. Hiçbir zaman da tam olarak kelimelere dökemezsiniz içinizdekileri. Hislerin gücü kelimeler gibi sınırlı değildir çünkü. Hisleri anlamaya çalışmak onlara yakalanmaktır bir nevi. Yakalandıkça anlarsınız güzellikleri. Anladıkça zorlaşır ifade etmek. İfade edemedikçe gerçeklik kazanır hisleriniz. Hislerinizin gerçekliğine tutunun. Hissettiğiniz kadar varsınız.