hayal

Ne olmak istediğimizi düşünerek geçiyor ömrümüz. Kafamızdaki insana kendimizi uydurmaya çalışarak… Zorlayarak, sıkıştırarak kendimizi… Peki ya hiçbir şey olmak istemiyorsak ve aynı zamanda her şey olabileceğimize inanmışsak? Bazen bir şelalede akıntıya kapılmadan sabit durmaya çalışır gibi yaşadığımı hissediyorum. Durmak istiyorum çünkü hayatın sıradanlığına direnemeyeceğimi biliyorum. Kendimi akışa bırakmak istiyorum. Nereye gittiğimi bilmemenin belirsizliğinde boğuluyorum. Bilinmezliğin huzursuzluğuna tahammül edemiyorum. Bazen sadece bir hayale sıkışmış hissediyorum kendimi. Olmak istediğim insan en başından belliymiş ama o insan olmaya zamanında cesaret edememişim gibi… Ne tuhaf sözcük şu “zamanında”. Her şeyin bir zamanı olduğuna inanmak hayattan çalmak değil mi? Kim bilebilir ki doğru zamanı? Böyle düşündüğümde ise hayalim olduğuna inandığım yaşam biçimi gerçekten bana mı ait diye sorgulamaya başlıyorum. Neden bu hayali kurduğumu hatırlamaya çalışıyorum. Bu düşün, içimde belirdiği ilk anı... Yapamıyorum. Başını hatırlayamadığım sadece çok sevdiğimden emin olduğum bir kitap gibi hayalimi başucuma koyuyorum. Orada olması beni mutlu ediyor, aynı zamanda tedirgin... Ya direnemezsem bir gün? Sonunu merak edersem başucu kitabımın? O zaman şu anki kadar değerli olur mu? Gerçekleştiğinde değeri azalır hayatta çoğu şeyin. Arzularımız gerçekleşmedikleri için tutkulu hissettirir bize. Peki ya ben bu hayalin gerçek olma ihtimalini mi yoksa içimde oluşturduğu tutkuyu mu daha çok seviyorum? Hayalimi başucumda tutmak mı yoksa hayalim olmak mı istiyorum? Her şeyden çabuk geçen hevesimi canlı tutmak istiyorum bir kez olsun. Ulaşmışlığın verdiği o can sıkıcı tatmin olma hissini yaşamak istemiyorum. Tatminkarlık yalnızca kesintiye uğratır yaşamı. Hayatı en çok içimizde bir şeyler ukte kaldığında hissederiz. Yarım kalmışlıkları sevmediğimizi söylesek de yarım kalmış hikayelerin cazibesi buradan gelir. Bu hayal, benim bir parçam. Bu parçam bazen canımı acıtıyor. Yanlış seçimler yapmış gibi hissettiriyor bana. Bazen olduğum kişiyi daha çok sevmemi sağlıyor. Eksikliklerim beni daha çok ben yapıyor. Bir gün hayalim hayatımın bir gerçeği olur mu bilemiyorum ama o günün bir ihtimal olması beni daha güçlü kılıyor.