Aynı şeye bakmak daha önce hiç bakmadığın bir yerden. Farklı zamanlarda aynı kitabı okuyup tamamen farklı dünyalara şahit olmak gibi yaşamak. Olaylar benzer, insanlar tanıdık... Zaman farklı sadece ve zamanla dönüşen biz... Baktığımız yer aynı belki ama gördüğümüz şey farklı. Çünkü baktığımız gözler farklı. Hislerimiz, düşüncelerimiz… Peki ya gördüklerimiz? Hiçbir şey aynı kalmıyor hayatta. Dönüşüyor ve dönüştükçe özüne yaklaşıyor. Hiçbir zaman özü olamadan dünyaya veda ediyor insan. Ardında yalnızca özüne ulaşma mücadelesi kalıyor. Kiminin mücadelesi tutkulu, coşkulu… Kimi sessizleştikçe yaklaşıyor kendine. Yolun sonu belirsiz, yol engebeli… Ama yolda olmak, yolda kalma mücadelesini vermek bir o kadar keyifli. Özüne giden yolda bir kaşif gibi…
